Yalnız ve Güçlü Kadın Olmak

Güne size bu pek çetrefilli olan soruyu sormakla başlamak istiyorum. ”Yalnız kadınlar için gerçekten hayat çok zor mudur?” Yada bu yalan kadının gücünden korkan erkeklerin bir uydurması mıdır?
2018 itibariyle yirmi beş yaşına girmiş yirmi beş yıldır yalnız bir kadın olarak artık bu konuya parmak basma hakkını kendimde görüyorum.

Evet. Ben yirmi beş yaşında yalnız bir kadınım. Bana kalırsa yalnız kadınlar için hayat zor değil, hayatı zorlaştıran geri beyinler olmasa. Neden mi?
Çünkü böyle bir geri kalmış toplumda hem kadın hemde yalnız olmak demek ”evde kalmış kadın” lakabıyla hayat boyu boğuşacaksın demektir ama katiyen bunun senin seçimin olduğu ihtimalini düşünmeyen beyinlerle boğuşmak kadar zor aslında yalnız kadın olmak.

Peki neden bizim yalnızlığa mahkum olduğumuzu değilde bunun bir seçimden ibaret olduğunu düşünmezler? Neden yirmi beş yaşında bekar bir erkek gördüğümüzde parmakla gösterip ”hahah evde kalmış bu, karta çıkmış” gibi basit tabirlerle gülmüyoruz bunu bir seçim olarak kabul ediyoruz da kadınlar da bu anlayışlı tavrımızı sergilemiyoruz(!) Bakıldığında da kadının da erkeğinde ”yalnızlığı” seçimi değil midir?

Evet ben yirmi beş yaşında yalnız bir kadınım. Hayatımda hiçbir erkeğe bağlı yaşamadım, bağlı kaldığım hiçbir şey yok hayatımda ideallerim dışında.
Güçlüyüm, kendimi aciz yada asalak bir mikroorganizma gibi hissetmiyorum.
Mutluyum çünkü özgürüm. Belli kalıpların içine girmiyorum ben kalıplardan ibaret değilim. ”Evli, mutlu, çocuklu” cümlesindeki gizli özne (mutsuz ev kadını) değilim. Evlendiği karısının -bu saatten sonra- tek görevinin temizlik yapmak, yemek yapmak, arkasını toplamak, boş zamanlarında çocuk doğurmak olduğunu düşünen kadınlığımı bunlarla sınırlayan bir kocam yok.

Özgürüm çünkü bir kadının kül kedisi misali gece 12 olmadan evde olması gerektiği kuralını çiğniyorum. Ben kül kedisi değil, kadınım. İstediğim saatte canımın istediği şeyi yapabilirim. Hayatımı ”kadınsın yapamazsın, kadınlığını bil, elinin hamuruyla erkek işine karışma” gibi cümlelerle kısıtlamayacak kadar ve kısıtlanmasına izin vermeyecek kadar bilinçliyim. Ve sen bu cümleleri söylerken yapamayacağımı yada başaramayacağımı nereden biliyorsun? Örümcek ağlı beyninle kurduğun ve sadece ihtimale dayanan cümlen için duracağımı mı sanıyorsun? Sen yapabiliyorsan hele ki bu muhteşem zekanla(!) ben neden yapamayayım? Benden üstünlüğün ne?
Nedir bu kadınlarla yüzyıllardır alıp veremediğiniz? Toplumun kadınlardan beklentisi ne? Nedir bu yalnız bir kadın gördüğünüzde hemen koluna bir koca takma çabalarınız?
Toplumda kadına verdiğiniz tek görev bu mudur?
Yoksa yalnız ve güçlü bir kadından korkuyor musunuz?
Sizde haklısınız.
Kadının gücü aslında yüzyıllardan beri vardı. Tarihin hiç bir erkek tarafından yıkılan kadını yazdığını gördünüz mü?
Ama tarih kadının gücüyle yıkılan imparatorluklarla dolu.

Sağlıcakla..