Umay Umay’dan Seçmeler

gözlerim gözlerin olmadan bir daha parlamayacak..
kalbin olmadan odam ısınacak bir ev bulamayacak..
ne yaptığını görüyor musun?
nasıl acı olduğunu hissedebiliyor musun?
insanlar aç bir kurt gibi atlıyor içimdeki küllere
o gümüş Tanrı’yı
sonsuza dek yanı başında bıraktığımı bilmiyor.
dışarıdayım aşkım, insanlar çok aç, çok yalnız
ne küstah bir hayat kurmuşuz
ne kadar büyükmüşüz yanılırken bile;
bu sokaklarda lanet de işe yaramıyor

kimsesiz kalmanın gururundan nasıl vazgeçtik.

camlar avuçlarımızda parçalanırken kanımızı sakin sakin izlerdik

kırılışların zaferiydi bizi avutan, bu yüzden ağlarken dünyanın en güzel kadınıydım.

Nefes al…

Geleceği gördüm.

Derin bir nefes daha…

Geleceği gördüm.

Beyaz hoş bir duvar ve sadece siyah bir çivinin izi.

Hadi nefes al…

Ne ihanetin ne de gözlerin rengi vardır. O duvar, yalnızlığınla geçemediğin “yalnızlık tüneli”…

Geceleri sırtıma giren bıçak darbesini; ikide bir sevgilimin kollarında sıçrayışımı gördüm.

O zaman anladım, beni terkettiğini…