Kadının Tanrısı…

Tanrı Uyumuyor Bizi Görüyor..

Yokluğumda okursun diye uzun uzun hikayeler bıraktım sana.

En sevdiklerinden, sonuna sen karar ver diye öylece bıraktım en sevdiğim karakterleri otobanın ortasına.

İçimde kalanları bırakacak yer bulamayıp onlarıda aldım yanıma.

Senin haberin olmadan tren biletlerimizi saklamıştım. Onları da aldım.

Tüm içimdeki anıların ispatı
sanki. Atmıyorum onun için. Saklıyorum hala.

Dudağının ucundaki gülümsemeyle birlikte el yazını saklıyorum. Unutmak istemediğim şeylere iyi bakarım biliyorsun.

Seninle geçtiğimiz o dar, sokak lambası kırık,
köpeklerin olduğu sokağı da unutmuyorum. Gidiyorum ara sıra.

Hatta artık korkmuyorum köpeklerden tek başıma gittiğimde bile. Üstelik seviyorum hepsini.

Saçlarımı senin sevdiğin gibi örmüyorum.

Aslında öremiyorum artık.

Sen gelip topla diye açık bırakıyorum, öylece rüzgarda dağılıp kalıyorlar.

Trenler hep yalnız  sanki.

Soğuk cama yaslıyorum başımı ,gazete okuyorum, Sana benzeyen insan yüzleri arıyorum vagonları geziyorum.

Uyanıp camdan dışarı baktığımda el sallayan insanları görüyorum, birini üstüme alınmak istiyorum.

Sonra gözlerimi bağlamak istiyorum. Son dileğimi sorarlar belki diye bekliyorum.

Yine uyuyakalıyorum. Ama Tanrı uyumuyor, İzliyor bizi.

Tüm kırklıklara dokunuyor, Yarım kalmışlıklara ..

iyi davranıyor, hüzünlere şefkatla yaklaşıyor.

Korkma, Tanrı gözlerindeki parlak yaşları silecek, kalbindeki yaraları iyileştirecek.

Tüm kötü şeyleri unutturup

Yeniden varlığını hatırlatıp

İnanmanı sağlayacak.

Ben olmasam bile inanacaksın Tanrı’ya..

Bende sana..