Korkuyorum Sevgilim..

Korkuyorum, bir sabah uyanıp da sana söylemek istediklerimi söyleyemeyeceğimden korkuyorum. Seninle bitmeyecek olan gecelerden, başının yaslanmayacağı omzumdan,
dokunmayacağın ellerimden korkuyorum. Senin dinlemediğin sözlerimden, sana olmayan gülüşlerimden korkuyorum. Sessiz kaldığın dakikalardan, sensiz kaldığım
saatlerden korkuyorum. Yanımda, birkaç santim ötemde nefes alırken bile birden gidivermenden korkuyorum.
Öznesi olmadığın tüm cümlelerden ölesiye korkuyorum.

Fakat en çok da kendimden, kendi içimdeki sevginin büyüklüğünden korkuyorum. Bir adım daha atsam kaçıp gideceksin sanki,
bir adım gerilesem kaybolacaksın gözlerimin önünden. Bir söz daha söylesem dinlemek istemeyeceksin, sussam bir süre; yanımda durmayacaksın.
Sonuna kadar getirdiğim bir ölüm kalım savaşım var sanki, bitirmek de devam ettirmek de benim ellerimde. Tetiği çekmeye korkan intihara meyilli
küçük bir kız gibiyim, ne cesaretim var kendimi öldürmeye, ne de gücüm var devam etmeye.

İnan çok korkuyorum sevgilim.
İnkar etsen bile,
sözler versen bile,
yine de korkuyorum.
Sen benim içinden çıkamadığım en güzel labirentsin
ve diğerlerinin aksine bu oyundan kurtulmak değil,
sokaklarında kaybolmak istiyorum.
şimdi bırak işini gücünü bir tarafa,
dudaklarımın biraz ötesindeki yastığa koy başını.
kapa gözlerini, bırak yüzüme doğru sıcacık nefesini.
bileklerin savunmasız kalsın, ellerin omuzlarımda.
zaten ezberlediğim yüzüne bırak da bir kere daha bakayım.
uykuyu unutup, bir kadının rüyalarında nasıl böyle güzel olabileceğine şaşırayım,
her şeyi unutup, yanaklarının hiç değişmeyen sıcaklığına, boynunun her zamanki pürüzlü haline, kirpiklerinin gözlerinin üzerine uzanışına,
kollarının savunmasızlığına tutunayım.
bir daha ve bir daha, dudaklarının üzerinde her çizgiye, inip kalkan göğüs kafesine vurulayım.
izin ver bana, bir sabah, yalnızca bir sabah gözlerimi seninle açayım.

ama bil ki korkuyorum,
başımı koyduğum yastıktan, gözlerimi kapadığım karanlıktan, bitmek bilmeyen kabuslarımdan korkuyorum.
uyandığım zaman kollarının arasına koşma hakkımın olmamasından korkuyorum.
Adımı anmayacağın her sabahtan ölesiye korkuyorum.

İşte tam da bu yüzden gelmen lazım.
Gözlerini benimle kapatıp, benimle aralayıp, yeni güne benimle başlaman lazım.
Bana gelmen, benimle olman lazım.
Ben seni bildim bileli sevdim.
Şu küçücük kalbimi yalnızca senin ellerinin
paramparça etmesi lazım.